22.12.2010
42, თბილისი, საქართველო
საყდრის ეზოში შესულს გეჩვენება, რომ სამშობლოში დაბრუნდი: მტკივნეულად ნაცნობი გალავანი, ტაძრის მშობლიურად თბილი კედლები, რბილი, რბილი ბალახით შემოსილი მიწა...
რა არის ეს, რატომ გიჩნდება ასეთი განცდა?!
იქნებ იმიტომ, რომ სწორედ აქედან დაიწყო შენთვის ნაცნბი საქართველო...
არმაზი შორს არის, წყვდიადში დანთქმულან დიადი კერპები – გაცი და გა, აქ კი, აი, ამ მიწაში, განისვენებს ებრაელის ქალი სიდონია, რომელსაც გულში მაცხოვრის კვართი ჩაუხუტებია...
უკვე ორიათასი წელია, რაც ეს არის შენი სამშობლო, სწორედ ეს! სხვა არ გახსოვს – მას შემაძრწუნებლად სქელი საბურველი ფარავს.
6 ნახვა
კომენტარები ჯერ არ არის.
იყავი პირველი - დაწერე შენი კომენტარი