ტურფა საქართველო ყორნებს წაუღია, რუსეთს და ამერიკას შუაზე გაუყვია /*
ფასობდა სიკეთე და ფასობდა მორალი,
კაცობა უფრო ჭრიდა, ვიდრე დოლარი.
"ოდესმე დიდი ყოფილა საქართველო"...
ჩემო თვალნათელო, ჩემო ფრთანათელო,
ოდესმე დიდი ყოფილა საქართველო:
ყოფილა აფხაზეთით და სამაჩაბლოთი,
თავისი წარსულით, თავისი აწმყოთი.
გვქონია ეკონომიკა, გვქონდა მრეწველობა,
გვქონდა განათლება, სწავლება, მწერლობა,
გვქონია თეატრი და გვქონია მხატვრობა,
ვყოფილვართ ქვეყანა და არა ბაზრობა.
ფასობდა სიკეთე და ფასობდა მორალი,
კაცობა უფრო ჭრიდა, ვიდრე დოლარი.
რაც არ უნდა ჩანდეს დაუჯერებელი,
ადამიანურად ცხოვრობდა ქართველი;
მსოფლიო სასჯელი, დამპყრობი ძლიერი,
ყველაზე ვერაგი, ყველაზე ცბიერი,
ყველაზე სასტიკი, ყველაზე უნდო,
ჩვენს საზღვრებს მოადგა მასონთა ურდო.
ყველაფრის გამსრესი, ყველაფრის დამგმობი,
რწმენის წამლეკი, ღირსების დამმცრობი,
სხვისი ქვეყნების და საზღვრების არმცნობი,
ერების აღმრევი, ვერაგი დამპყრობი.
განა სხვებივით ხმლითა და მიპარვით,
მეგობრის მანტიით, მოვიდა დოლარით
ქვეყანა მთლიანად – სიმდიდრით, მორალით
მათ ხელში აღმოჩნდა, სალაროც მოლარით.
ასე და ამრიგად, მატლი არეულა,
ბორბალი უკუღმა დატრიალებულა,
ჩვენთვის ედვარდია პირველი სასჯელი,
რომელიც მოგვივლინეს, ვითარცა დამსჯელი.
გამოგვაბითურეს, ისე გაგვაბრიყვეს,
ჩვენ გვაკეთებინეს, რაც მათ გადაწყვიტეს.
ხელში შეგვაჩეჩეს თავისი რეზიდენტი –
ასე ავირჩიეთ ედვარდ პრეზიდენტი.
ედვარდს მოჰყილია მიშა და ნაცები –
ქვეყნის ამომგდები ეს არაკაცები!
თავისი ურცხვი დედაკაცებით,
ცხოვრება რომ მოიწყვეს ქვეყნის დაცემით.
ქართველთა კისერზე კალო გალეწილა,
ქართული მეობა, ღირსება დალეწილა.
ყოფილა ცოცხები და ყოფილა ხელკეტები,
დარბევა, წართმევა, ძარცვა და რეკეტები.
ყოფილა გოდება და სიმწრის ცრემლები,
ერთ დროს გმირები გავმხდარვართ დედლები;
ყველა იმპერიის დამსამარებლები
კურდღლებლად ვქცეულვართ, ძმებო, ქართველები.
ჩაშლილა თვალი და ჯაჭვი ჩარღვეულა,
ბევრი რამ დაკეტილა, ბევრი რამ დანგრეულა,
ქართული ეროვნული მომსპარა, დარბეულა,
ყოველი ჩარეცხილა და გადაგვარებულა.
ქვეყანა გაყიდულა, გადასავლურებულა,
ერთბაშად სიბილწესთან ინტეგრირებულა.
ტურფა საქართველო ყორნებს წაუღიათ,
რუსეთს და ამერიკას შუაზე გაუყვიათ.
ბევრი რამ მომხდარა და დროც ბევრი გავიდა,
როგორც ჩანს, გადაწყდა, მიშას დრო წავიდა.
ჩვენი გაბრიყვება დაიწყო თავიდან –
მიშას ბინძურ ტახტზე ბიძინა ავიდა,
მიშა – მიშას შემდეგ ვიყვირეთ ბიძინა,
ამაზე ძია სემმა ჩაფსმამდე იცინა.
სწორედ ამიტომაც ვგონივართ გოები,
უტვინო ღორები და უჯიშოები.
თუკი რამ იფიქრეს, თუკი რამ დაგეგმეს,
ჩვენ თვითონ პირწმინდად ვასრულებთ ამ გეგმებს.
ამას ვინ აიტანს, ამას ვინ მოითმენს,
სხვას ვერას უწოდებ თუ არა გოიმებს.
როდემდე, ქართველო, რას ელი, ვის ელი?!
ან მართლა ბრიყვი ხარ, გოი და სულელი,
ან რჯულის და რწმენის უღმერთო მგმობელი,
ქვეყნის გამყიდველი და დამამხობელი.
დაფიქრდი, ირჩიე, შენა ხარ რომელი:
გოიმი თუ მტრისთვის ერთ ადგილს მძრომელი,
დოლარის მონა ხარ თუ თავისუფალი,
მინდა შეგახსენო – არსებობს უფალი!
ტურფა საქართველო ყორნებს წაუღია, რუსეთს და ამერიკას შუაზე გაუყვია... :((((
ეჰ!.. რა მნიშვნელობა აქვს მგელი შეგვჭამს თუ მგლისფერი ტურა??... :(((((((((((((((((((((((((